Je werkt hier niet met je hoofd maar met je hart.

Ik heb de opleiding Maatschappelijke Zorg gedaan en daarna met plezier stage gelopen op een zorgboerderij en een dagbesteding. Maar een vaste baan was daar niet mogelijk. Een vriendin van mij werkte in de woonwijk van Sherpa, en dat vond ik interessant. De cliënten daar vonden het heel leuk als ik op visite kwam. Zaten we gezellig samen aan de koffie of een advocaatje. Die vriendin was in haar werk als begeleider C ook bezig met bijvoorbeeld plannen schrijven. Ik keek naar haar en dacht: ‘Wat kun je hier veel leren zeg’. Ik heb toen gesolliciteerd en ben aangenomen. Eerst op de Zwinstraat met cliënten met moeilijk verstaanbaar gedrag en daarna ben ik hier op Diezelaan terecht gekomen. Ik werk nu 7 jaar voor Sherpa.

Ik word echt blij als we met elkaar kunnen sparren om zo de kwaliteit van onze zorg nog beter te maken. Of als ik een nieuwe aanpak kan leren van een collega. Dat is ook zo leuk aan die vakanties waar ik mee ga als vrijwillige begeleider. Vorig jaar zijn we naar Italië geweest en hebben we met een autootje rondgereden. Dit jaar ga ik in Amerika rondreizen met 11 mensen met een beperking die ik nu nog niet ken. Na zo’n vakantie ben je uit je automatismen en heb je hier ook weer een frisse blik. De dynamiek verandert continu met ouder wordende cliënten. Bijvoorbeeld als er een nieuwe bewoner komt of iemand krijg dementie. Waarom zou ik ergens anders gaan werken als er hier zo veel verandert de hele tijd?

Wij zeggen altijd: dit is de leukste woning van Sherpa! Er wonen hier negen ouder wordende mannen en vrouwen met moeilijk verstaanbaar gedrag (MVG), niet-aangeboren hersenletsel (NAH), downsydroom of autisme. Het is echt een mengelmoesje en heel gezellig. Ze leven een beetje als een gezin, dus als broers en zussen. Dat zie je als ze met z’n allen aan tafel zitten en grapjes maken. Ze helpen elkaar ook. Vijf van de negen bewoners wonen al meer dan 20 jaar samen. Twee zelfs meer dan 30 jaar. Die zijn dan ook heel vertrouwd met elkaar.

De basis van de zorg hier is de persoonlijke band tussen begeleider en cliënt. Dat duurt een tijdje voor je die hebt opgebouwd. De cliënten hier hebben enorme voelsprieten en hebben het door als jij foefjes of trucjes gebruikt. Je moet hier vooral jezelf zijn en vanuit je hart werken. Het netwerk van deze cliënten valt weg vanwege hun leeftijd dus die vertrouwen op jou voor een knuffel, nabijheid of even een boekje lezen. Ik zeg altijd: ‘Je werkt hier niet met hoofd, maar met je hart.'

We hebben op de Diezelaan 7 dagen per week alleen ochtend- en avonddiensten. In de ochtend merk je wel dat er verschil is in de zorg die cliënten nodig hebben. Met 2 of 3 begeleiders helpen we iedereen zoveel mogelijk op de manier die voor hun het beste is. Ik ben gek van de avonddienst! Dan is iedereen thuis en dat vind ik heel gezellig. We koken samen met cliënten die dat willen. Bami, macaroni en andijvie zijn hier favoriet. Er is ook een cliënt die graag zelf kookt en dan heel luxe gerechten maakt. Risotto met garnalen bijvoorbeeld. Na het eten is het tijd om televisie te kijken, te kleuren, te breien of een rondje te fietsen. Sommige cliënten hebben echt wel tijd voor zichzelf nodig, net als jij en ik.

Bij Sherpa denk ik vooral aan ‘cliënt centraal’. Dat proberen we echt op alle manieren waar te maken. Ook warmte en mogelijkheden om jezelf te ontwikkelen horen bij deze organisatie. Je kan en mag zoveel leuke cursussen en opleidingen doen als je wilt.

Eric heeft humor. Hij sloot me laatst op in de kast en dan lacht ie keihard! Ik grap altijd tegen Eric dat ik hem mee naar huis wil nemen.