Quincy - Werken bij Sherpa
Cookie instellingen

Onze website maakt gebruik van cookies voor een optimale gebruikerservaring. Wilt u de website bezoeken en cookies accepteren?
Lees ons privacy beleid.

Je browser is verouderd en geeft deze website niet correct weer. Download een moderne browser en ervaar het internet beter, sneller en veiliger!

Quincy

Dit zijn Quincy en Ebba. Quincy werkt als begeleider op de Vechtstraat 6 in Woonwijk Eemeroord in Baarn. Daar werkt hij met ernstig meervoudig beperkte mensen, zoals Ebba. Quincy maakte de carrièreswitch van kapper naar begeleider. Nu werkt en leert hij tegelijkertijd; hij is bijna klaar met de diplomaroute.

Ben je blij met je overstap naar de zorg voor mensen met een beperking?

Ja, daar ben ik enorm blij mee. Dit is puur en eerlijk werk.

Waarom heb je deze carrièreswitch gemaakt?

Toen ik 12, 13 jaar oud was ben ik op zaterdag gaan helpen bij de kapper waar ik zelf ook altijd naar toe ging. Daarna naar de kappersschool geweest en gewerkt bij verschillende salons. Ik ben opgeklommen tot salonmanager, heb anderen getraind en meegedaan aan Fashion Week (een jaarlijks evenement in Amsterdam over mode, red.) Ik dacht dat fashion misschien wel wat voor mij was, maar dat bleek toch echt allemaal ellebogenwerk te zijn. En ik werk liever samen.

Op een gegeven moment vroeg ik me af of ik de rest van mijn leven kapper wilde zijn. Nee dus. Ik stond eigenlijk wel stil in dat vak. Ik had zin in iets heel nieuws. Ook toen ik als kapper werkte, had ik al een klik met mensen met een beperking. Als er iemand met een beperking in de salon kwam zei ik: laat mij die maar doen.

Hoe kwam je bij Sherpa terecht?

Ik woonde toen nog in Hilversum en wilde graag in de buurt werken, want ik ben niet zo’n ochtendmens. Ik heb ook gesprekken gevoerd met andere organisaties, maar ik ben gegaan voor wat het beste voelde. Bij Sherpa was het niet alsof ik een sollicitatiegesprek voerde; ik kreeg juist een fijn en huiselijk gevoel. Ik heb toen een dienst meegelopen op de Vechtstraat 6 en merkte dat iedereen betrokken en geïnteresseerd is. Eigenlijk was toen de keus wel gemaakt. Daarna heb ik nooit meer getwijfeld of het de juiste keus is geweest.

Waar word jij nou gelukkig van in je werk?

Dat het lekker loopt. Ik ben een planner, hou er van om op schema te zitten. Dat vinden m’n collega’s ook prettig. En toch ook het contact met cliënten. Op een gegeven moment ben je een belangrijk persoon voor hen. Er is een klik, een connectie, je voelt elkaar aan. Waarbij je sommige cliënten beter begrijpt dan andere.

Er zijn toch wel vooroordelen over dit werk. Dat je de hele dag poep en kwijl moet opruimen. Maar dat is echt maar een klein deel van wat we doen. Die persoonlijke verzorging vind ik prima om te doen, maar echt leuk vind ik activiteiten waarbij cliënten zich kunnen ontwikkelen.

Wat zou je willen zeggen tegen mensen die ook een carrièreswitch overwegen?

Wees niet bang om uit je comfortzone te stappen. Geef jezelf de tijd om te kijken waar je interesses liggen. Mensen zijn bang om in het diepe te springen, maar je kunt toch altijd weer iets anders gaan doen? In de kapsalon ontwikkelde ik mezelf niet, straks met mijn diploma kan ik alle kanten uit. Naar de verslavingszorg bijvoorbeeld of de psychiatrie. Ooit maak ik die stap misschien. Nu ben ik gewoon enorm blij met de overstap van het kappersvak naar de gehandicaptenzorg.