Steph - Werken bij Sherpa
Cookie instellingen

Onze website maakt gebruik van cookies voor een optimale gebruikerservaring. Wilt u de website bezoeken en cookies accepteren?
Lees ons privacy beleid.

Je browser is verouderd en geeft deze website niet correct weer. Download een moderne browser en ervaar het internet beter, sneller en veiliger!

Eerst was ik sportinstructeur, nu ben ik begeleider

Dit zijn Steph en Mitchell. Steph werkt als begeleider op de Berkelstraat 29 in Woonwijk Eemeroord in Baarn. Daar werkt hij met mensen met moeilijk verstaanbaar gedrag (MVG), zoals Mitchell.
Steph maakte de carrièreswitch van sportinstructeur naar begeleider. Nu werkt en leert hij tegelijkertijd; hij volgt de diplomaroute.

Ben je blij met je overstap naar Sherpa en de zorg voor mensen met een beperking?

Eigenlijk was het, en dat klinkt cheesy, liefde op het eerste gezicht. Werken met mensen met moeilijk verstaanbaar gedrag (MVG) trok me ook gelijk aan.

Waarom heb je deze carrièreswitch gemaakt?

Na mijn opleiding Sport & Bewegen ben ik in een sportschool aan de slag gegaan en daar ben ik eigenlijk blijven plakken. Ik heb echt van alles gedaan op die sportschool: van instructeur tot clubmanager. Maar het was toch niet wat ik er van had verwacht; ik vond het weinig uitdagend. Het was leuk als mensen samen met mij aan een doel wilden werken, bijvoorbeeld een halve marathon kunnen lopen. Minder leuk was het als ze dan stopten met sporten nadat ze dat doel hadden bereikt.

De vader van een vriend werkte bij Sherpa en vond dit werk bij me passen. Na een rondleiding volgde een meeloopdag op de Berkelstraat. Ik kreeg al in het eerste half uur een kop koffie over me heen van een client. En toen dacht ik: dit is kicken, lekker actie in de tent. Als ik dat tegen m’n vrienden vertel, zeggen zij: ik kruip wel achter m’n laptop.

Heb je nog wel eens twijfels over je overstap?

Nu niet meer. Maar wel toen cliënten nog in een aparte ruimte afgezonderd moesten worden om tot rust te komen. Inmiddels pakken we dat anders aan. We grijpen minder vaak in. Natuurlijk wel als iemand zichzelf pijn gaat doen, maar niet als er materiele zaken sneuvelen. Als cliënten gewelddadig zijn denk ik: ze kunnen er niks aan doen. Het is hun manier om hulp te vragen. Over incidenten praten we veel als team. Collega’s vragen aan elkaar hoe het gaat na een heftige gebeurtenis. Dat voelt veilig.

Waar word jij nou gelukkig van in je werk bij Sherpa?

Ik word blij van Mitchell! Hij voelt echt als een mattie, een vriend. Mitchell is autistisch en heeft net een depressieve periode gehad. Dan ligt hij vaak lang in bed. Als het dan lukt om bijvoorbeeld met hem te gaan zwemmen of te zorgen dat hij een goede avond heeft; daar doe ik het voor! Gelukkig gaat het nu weer beter met Mitchell.